Sedacja
Gaz rozweselający (podtlenek azotu, sedacja wziewna) to doskonałe rozwiązanie dla osób dorosłych i dzieci odczuwających silny strach przed wizytą w gabinecie stomatologicznym.
Jest nieszkodliwy i bezpieczny. Gaz rozweselający wdycha się za pomocą maseczki zakładanej na nos. Każdy z naszych pacjentów posiada swoją własną maseczkę.
Ponieważ podtlenek azotu wykazuje działanie znieczulające małe wypełnienia mogą być wykonane bez dodatkowych znieczuleń. Jednak w przypadku bardziej zaawansowanego leczenia dodatkowe znieczulenie miejscowe jest jak najbardziej możliwe.
Podczas sedacji pacjent otrzymuje zawsze dużą ilość tlenu a dawkę podtlenku azotu dostosowuje się za każdym razem do pacjenta. Pacjent ma zachowaną świadomość i podstawowe odruchy.
Wskazania do zastosowania sedacji wziewnej:
- redukcja strachu przed leczeniem
- silny odruch wymiotny
- silny lęk przed ukłuciem
- nadpobudliwość nerwowa
Stany chorobowe, w których jest wskazane użycie sedacji wziewnej jako metody z wyboru:
- Astma: gdyż N20 nie powoduje podrażnienia układu oddechowego. Ryzyko ataku zmniejsza się na skutek redukcji stresu. Sprawność oddychania i samopoczucie pacjenta poprawia wysoka ( ok. 60%) zawartość tlenu w mieszance oddechowej.
- Padaczka: ryzyko ataku maleje z powodu zmniejszenia stresu.
- Choroby serca: N2O nie wpływa na układ sercowo-naczyniowy. Pacjent otrzymuje zwiększone stężenie tlenu ( ok 60%) dzięki czemu ok 100% więcej tlenu dociera do naczyń wieńcowych (na co wskazuje pulsoksymetr). Brak stresu powoduje brak zwiększania zapotrzebowania na tlen.
- Nadciśnienie: brak wpływu N2O na układ naczyniowy; zmiejszenie lęku i stresu wpływa korzystnie na poziom ciśnienia krwi podczas zabiegu.
- Hemofilia: znieczulające działanie N2O powoduje w wielu przypadkach brak konieczności ukłucia igłą.
Przeciwwskazania do sedacji N2O/O2:
- niedrożność górnych dróg oddechowych ( przeziębienie, przerost migdałów),
- choroby psychiczne,
- stwardnienie rozsiane, porfiria, miastenia gravis,
- rozstrzenie oskrzelowe i rozedma płuc,
- alkoholizm,
- brak współpracy pacjenta.
